Na današnji dan rođen je Meša Selimović, jugoslovenski pisac, jedan od najznačajnijih u novijoj istoriji. Svoja dela napisao je u drugoj polovini 20. veka. Iako je imao muslimansko poreklo sebe je smatrao srpski piscem.
Mehmedalija Meša Selimović rođen je u Tuzli 1910. Nakon završenih studija na Filozofskom fakultetu u Beogradu, do početka Drugog svetskog rata, radio je kao profesor gimnazije u rodnom gradu. Zatvoren 1942, a 1943. godine našao se na slobodnoj teritoriji. Učestvovao je do kraja rata u borbi protiv okupatora.
Posle rata je jedno vreme radio kao univerzietski nastavnik u Sarajevu. Potom obavlja niz visokih dužnosti u kulturi (bio je direktor Bosna-filma, direktor Narodnog pozorišta i, konačno, glavni i odgovorni urednik u izdavačkom preduzeću “Svjetlost” u Sarajevu).
Zbog prigušenog sukoba s tadašnjim političkim rukovodstvom u BiH – manifestovanog pojedinačnim gestovima, izjavama i natpisima – napušta Sarajevo i prelazi u Beograd. Nastavlja sa objavljivanjem svojih dela.
Bio je prozaist raznovrsne tematske i žanrovske orijentacije. Počeo je sa književnim radom relativo kasno, prozom sa ratnom tematikom, da bi potom svoj literarni rad usredsredio na refleksiju i univerzalne teme: čovek, njegova egzistencija i sudbina.
Njegov književni opus obuhvata pripovetke: “Prva četa” (1950), “Tuđa zemlja” (1957); romane: “Tišine” (1961), “Magla i mjesečina” (1965), “Derviš i smrt” (1966), “Tvrđava” (1970), “Ostrvo” (1974); studije i eseje: “Za i protiv Vuka” (1967), “Eseji i ogledi” (1966). Njegov autobiografski spis “Sjećanja” (1957) govori o piščevom životu, književnom radu i nekim književnim i kulturnim događajima i ličnostima.
Izdvajamo neke od najzanimljivijih citata:
“Nesreća je kao vatra, istopi sve osim zlata.”
“U čemu je pobožnost, ako nema iskušenja koja se savladaju?”
“Moral je zamisao, a život je ono što biva.”
“Čovek doduše najčešće govori radi sebe, ali mora da oseti odjek svojih reči.”
