Glumica Ljiljana Blagojević dobitnica je ovogodišnje nagrade “Pavle Vuisić” za izuzetan doprinos umetnosti glume u domaćem igranom filmu i njemu sličnim medijima. Prvu veliku filmsku ulogu igrao je baš uz Paju u ostvarenju “Sjećaš li se Doli Bel”.
Rođena je u Beogradu 1955. Njeni roditelji Vlado i Spasenija su iz Bijeljine, ali su se upoznali i venčali u prestonici. Ubrzo su se razveli i Ljiljana je ostala da živi sa majkom. Osnovnu školu i gimnaziju završila je u Zemunu, a bila je i član dečje glumačke grupe koju je pri Radio Beogradu držao Bata Miladinović. Uprkos tome, nije imala veliku želju da bude glumica. U glumu je, kaže, ušla preko jedne lepe nauke, hemije.
– U životu je sve hemija, ljubav, na primer.
Dok je studirala hemiju opredelila se, ipak, za hobi. Otišla je na Akademiju, na odsek glume, kod profesora Milenka Maričića i njegovog asistenta Bore Stjepanovića. Na filmu je debitovala 1978. epizodnom ulogom u filmu “Boško Buha” reditelja Branka Bauera, a svoju prvu glavnu ulogu ostvarila je u filmu Emira Kusturice “Sjećaš li se Doli Bel”. Radila je sa najvećim imenima jugoslovenskog filma, Lordanom Zafranovićem, Želimirom Žilnikom, Mirzom Idrizovićem, Veljkom Bulajićem, odigrala u više od 50 filmova. Godine 1996. postala je prvakinja Drame Narodnog pozorišta u Beogradu i na sceni je odigrala više od 60 uloga.
Tokom snimanja serije “Doktorka sa sela”, upoznala je legendarnog pevača Tomu Zdravkovića, koji je pisao muziku za pomenutu seriju. Toma joj je posvetio i čuvenu pesmu “Za Ljiljanu”. Ova serija bila je toliko popularna, da su joj prilazili na ulici i molili je za medicinski savet. Luna u “Mirisu Dunja”, Ruža u filmskom ostvarenju “Tako se kalio čelik”, Branka u “Boljem životu”, Rabija u “Nožu”, Draga Obrenović u seriji “Kraj dinastije Obrenović” ili kao Estera u “Mirisu kiše na Balkanu”, Nađa u “Budvi na pjenu od mora”, Bosa u “Zavetu”, samo su neke od uloga koje je odigrala. Na studijama glume upoznala je Sinišu Kovačevića, koji je studirao na istom fakultetu. Počeli su da se zabavljaju 1981, a Siniša je Ljiljanu osvojio tako što joj je ostavio ružu kod portira, napisao da mu je žao što ne može sa njom da čeka Novu godinu, i da mora da se vrati kući za praznike pošto je bolestan. Par se nakon studija venčao, a 1983. dobili su ćerku Kalinu, koja im je podarila dve unuke, Mionu i Aniku.
Poznata je po tome da ne prihvata sve uloge, jer smatra da se karijera pravi ne samo na odigranim već i na odbijenim ulogama. Sa suprugom je gradsku gužvu zamenila mirom koji imaju u sremskom mestu Surduk, pored Dunava. Zbog poslovnih obaveza u Beograd dolazi gradskim prevozom, a u javnosti neretko ističe koliko joj prija boravak u prirodi, kao i da više voli zimu od leta. Dobitnica je brojnih nagrada i priznanja, među kojima su: “Žanka Stokić”, “Sergej Bondarčuk”, “Carica Teodora”, “Joakim Vujić”, Zlatni beočug i Zlatna antena. Predaje u Beogradu na FSU.
