Lekovi su u to doba u Srbiji mogli da se pronađu još jedino u pojedinim dućanima razne robe ili kod putujućih trgovaca koji su ih prodavali najviše na vašarima i crkvenim saborima. Mnogi ovi "narodni apotekari" bili su obične varalice, pa je narod od njihovih lekarija uglavnom imao veću štetu nego koristi.
Konačno, 1826. godine, otvorena je prva prava srpska apoteka, i to u Šapcu. Vlasnik joj je bio gospodar Jevrem Obrenović, brat kneza Miloša.
Uz prvu prestoničku apoteku "Dr Mateja Ivanović", još jedna je opstala kao najznačajniji živi spomenik beogradske i srpske farmacije. Bila je to prva državna apoteka, otvorena u Kragujevcu 1836. godine, po nalogu Sovjeta, srpske vlade. Osnovao ju je magistar farmacije Pavle Ilić. Ova apoteka je naročito značajna jer je u 19. veku to bila jedina državna apoteka koja je vrlo brzo postala i glavni snabdevač cele države.
Imala je savremenu i dobro opremljenu laboratoriju u kojoj su se obavljale i sve hemijske analize po službenoj dužnosti. Apoteka je dva puta preseljavana u Beograd: najpre 1839. godine, gde je ostala samo osam meseci, i, konačno, 1841. godine. Ilićeva apoteka je potom u svojoj dugoj istoriji često menjala i vlasnike i nazive, od Dvorske i Vojne do Državne, pa Apoteke kod srpskog grba i apoteke Hilandar. Sadašnje ime, Makedonija, dobila je posle Drugog svetskog rata.
Ustavom do zdravljaU vreme otvaranja prvih apoteka, u Srbiji nisu postojali zakoni koji bi uređivali zdravstvo. Za početak uvođenja propisa i u ovoj oblasti najvažniji su prvi hatišerif, donet 1830. i Sretenjski ustav, nastao pet godina kasnije. Tek na osnovu njih nastao je izvestan broj sanitetskih uredbi i uputstava. Na osnovu Ustava je 1835. godine donet Ukaz o sastavu državnog saveta i kneževog kabineta i dužnosti ministara koji je, pored ostalog, propisivao da je u Srbiji neophodno "zavesti škole za hirurge i babice, marvene lekare i apotekare". |
Oblast apotekarstva uređena je uredbom kneza Miloša iz 1837, kojom se uređivala kontrola prodaje lekova. Ovom uredbom je bila zabranjena prodaja lekove bez pismenog odobrenja policije, koje se dobijalo isključivo na osnovu recepta diplomiranog lekara.
