Da bi bečkim Srbima bila nadoknađena praznina izostankom Svetosavske akademije, koja ove godine nije održana zbog pandemije korona virusa, episkop austrijsko-švajcarski Andrej osmislio je ideju da se odštampa monografija, sa osvrtom na dosadašnje Svetosavske akademije, održane u Beču. Upravo ovih dana, sa blagoslovom vladike Andreja, iz štampe je izašla monografija “Melem za dušu” i deli se vernom narodu. Knjiga je odštampana u 2.000 primeraka i besplatno se deli bečkim parohijanima na dar.
“Blagočestivom i hristoljubivom pravoslavnom srpskom narodu u Beču na duhovno okrepljenje i molitvenu podršku, u vremenima izolacije izazvane nesrećnom pandemijom. Episkop Andrej sa sveštenstvom”, naglašeno je na prvoj strani monografije.
“Objavljivanjem ove dragocene monografije ukazujemo i na jedinstveno bogatstvo duhovnog stvaralaštva Srpske pravoslavne crkvene opštine u Beču, koja je od početka svoga postojanja, pored ispunjavanja nacionalnog i crkvenog naznačenja, uvek disala svetosavskim duhom i kao takva svagda bila brižljiva prema svome vernom narodu i svim blagočestivim žiteljima na prostoru u kome je delovala”, istakao je vladika Andrej u uvodnom slovu.
Najveći deo knjige nosi naziv “Svetosavske akademije, radost i ponos bečkih Srba”, u kome se hronološki, uz obilje fotografija, navode precizni podaci o dosadašnjim Svetosavskim akademijama od 1993. godine do 2020. godine.
U tome periodu, na akademijama su učestvovali brojni ugledni gosti – episkopi, horovi, književnici, dramski umetnici, muzički umetnici, kulturno-umetnička društava, gosti iz diplomatskog kora. U knjizi su integralno prenete svetosavske besede Matije Bećkovića, protojereja-stavrofora dr Vladimira Vukašinovića, episkopa austrijsko-švajcarskog Andreja (Ćilerdžića), protojereja-stavrofora Nenada Mihajlovića, jereja Mihaila Smiljanića, protojereja dr Gaje Gajića i Dragana Vukića.
Glavni urednik izdanja Miodrag Mecanović opisuje kratki istorijat slavljenja Svetog Save, sa osvrtom na mesta održavanja Svetosavskih akademija u Beču.
Molitva vladike Nikolaja
U ovoj knjizi prvi put je, za javnost, objavljen faksimil rukopisa Svetog Nikolaja srpskog, koji se nalazi u Svetom jevanđelju u Beču. Početkom 1945. godine, patrijarh srpski Gavrilo (Dožić) i episkop žički Nikolaj Velimirović, na putu za logor Dahau, zadržani su u Beču tri nedelje.
Za to vreme su nedeljom dovođeni u bečki hram Svetog Save i tada je vladika Nikolaj, u oltaru, na praznim listovima Svetoga jevanđelja, napisao tri molitve. Jedna od njih je posvećena Svetom Savi i nalazi se kao poseban ukras u knjizi “Melem za dušu”.
“Tebi, Učitelju učitelja naših, Care careva naših i Nastavniče duhovnika naših, plemiću Hristov, plemeniti oče Savo, ukrase naš i lepoto istorije naše, evo i mi, sabrani danas u ovome hramu posvećenom Tebi, u ovom velikom i gostoljubivom gradu, nejaki i grešni, siromašni u svemu osim u gresima našim, Tebi evo uzdižemo srca i molimo Ti se: kao dostojni i uvenčani Svetac naš moli sa Prečistom Bogorodicom i svim Svetim Hrista Boga za nas: da se obožimo, složimo i umnožimo. Amin”, glasi molitva.
Istinski da ga sledujemo
“I danas se Srbi pozivaju na Svetog Savu. To je divno, ali koliko je onih koji ga u životu istinski sleduju? Divno je biti potomak Svetog Save po narodnosti, ali je stidno ne biti njegov potomak po jevanđeoskim načelima. Divno je pozivati se na Svetog Savu kao mirotvorca, ali je stidno praviti nemire i stvarati svađe među braćom svojom. Divno je reći “ja sam svetosavac”, ali je stidno mrzeti drugoga i samovoljno procenjivati ko jeste, a ko nije svetosavac”, istakao je recenzent knjige Milan Kostrešević u pogovoru.
Preuzimanje kod sveštenika
Uprava Sabornog hrama Svetog Save u Beču obaveštava i poziva vernike da kod sveštenika preuzmu primerak monografije posle jutarnjeg ili večernjeg bogosluženja.
