Među prezimenima Srba u Bosni koje je zabeležila pravoslavna crkva po parohijama krajem 19. veka bilo je Tubića i Tubina, Tubinovića i Tubica. Sva ova prezimena su nastala kao matronimička po nekoj čestitoj Tubi. To (žensko) ime se sretalo u većini srpskih zemalja, a naročito je bilo rasprostranjeno (ili omiljeno) u Slavoniji, srednjoj Bosni i Lici.
Etimologija mu je neobjašnjena, kako tvrdi M. Grković, naš najveći stručnjak za poreklo srpskih imena. Porodice sa ovim prezimenima slave mnoge slave, a Sv. Panteliju samo Tubini u Agićima kod Dubice i Tubići kod Čitluka, takođe u dubičkom protoprezviterijatu.
Ima ih i u Lici. Oni, po M. Radeki, slave Jovandan, Aranđelovdan i Nikoljdan. Zabeleženi su i u Šajkaškoj, pograničnoj oblasti Austrije prema Turskoj, u današnjoj Vojvodini: Tubini i Tubići, najpre u Mošorinu 1746/47. godine, a docnije samo kao Tubići u Žablju, Gospođincima, Kaću, Loku, Čenti i Novom Sadu.
I Rađenović i Karanović beleže Tubine u Uncu, a Tuviće ili Tubiće u Bjelajskom i Bravskom. Što se njihovog porekla tiče, oni kažu: "Dok Tubini spadaju u veliku familiju Kecmana sa slavom Sv. Vartolomej, Tuvići/Tubići su iz grupe Ćulibrka koji su se doselili iz Like i slave isključivo Jovandan. Nekada su se prezivali Bajić. Rađenović smatra da su se doselili iz plemena Banjana u Staroj Hercegovini."
