TRIFUNOVIĆ

Po molbi porodice Trifunović iz Beograda, poreklom iz Trstenika, saradnici “Vesti“ su istražili njihove korene.

Oblik imena Trifun iz kojeg je izvedeno prezime Trifunović, najbliži je originalnom grčkom imenu Trifonos koje u prevodu znači "troglasni", "jaki glasom", a primili smo ga sa istočnim hrišćanstvom.

Ipak, ime ovog sveca se u našim srednjovekovnim tekstovima sreće tek od prve polovine 14. veka, kao Tripun, pošto je našim ljudima bilo lakše da izgovaraju p i v nego f, ranije potpuno nepoznato u izvornom starosrpskom, odnosno staroslovenskom fonološkom sistemu.

Sudeći po brojnim slučajevima, koreni Trifunovića su tamo, među starim Srbima koji su se nazivali Vlasi odnosno Cincari, a ako ih ima u drugim predelima, počev od južne Srbije, preko Šare, Metohije, Crne Gore, Hercegovine, Primorja i Dalmacije, Bosne, Srbije, Krajine, Slavonije, Vojvodine oni su, po pravilu, doseljenici.

Kao trgovci i zanatlije ili stočari, oni su često i lako menjali mesta stanovanja. U tim krajevima oni su postajali i Tripunovci, kao u Kičevu, i to upravo sa slavom Sv. Dimitrija, Solunjanina ili Tripunovići, odnosno Trivunovići, ukoliko se ne radi o porodicama kojima je predak imao upravo ime Tripun, Tripo ili Trivun, odnosno Trivo/Triva.

A s obzirom da je grčka crkva tim prvobitnim južnim Srbima branila da slave krsno ime, nego im nametala slavljenje imendana, oni nisu ni imali jaku tradiciju čuvanja prvobitnog sveca-zaštitnika familije. Kad su se našli među severnijim Srbima, opredeljivali su se za slave koje su bile uobičajene u novoj sredini.