Prema procenama Savezne radne zajednice za pomoć beskućnicima, u Nemačkoj je 2024. najmanje 1.029.000 ljudi bilo bez sopstvenog stana. Oko 56.000 njih živelo je potpuno na ulici – na stanicama, u parkovima, privremenim skloništima.
„Bez stana“ vode se svi koji nemaju ni iznajmljen ni sopstveni stan, već žive u prihvatilištima, azilantskim centrima, kod rodbine ili u sobama bez regularnog ugovora. „Beskućnici“ su oni koji nemaju nikakav krov nad glavom.
Posebno je porazan podatak da je četvrtina ljudi bez stana oko 264.000 – mlađa od 18 godina. Nemačka, koja se decenijama predstavlja kao uzor socijalne države, dobila je generaciju dece koja odrastaju bez sigurnog doma. Istovremeno, 80% svih osoba bez stana nema nemačko državljanstvo, a mnogi doseljenici iz zemalja van EU u Nemačkoj nikada nisu ni došli do prve stabilne adrese.
U odnosu na 2023. godinu, broj ljudi bez stana porastao je za oko 11%, a broj onih koji žive na ulici za oko 4 %. Najčešći razlozi su dugovi za kiriju i energente, porodični konflikti, razvod ili prinudna selidba. Stranci su pritom često na dnu tržišta rada i stanovanja – bez sigurnih prihoda, znanja jezika i jasnih informacija o svojim pravima.
Procene se zasnivaju na godišnjem izveštaju iz Severne Rajne – Vestfalije, koji se statistički prenosi na ostatak zemlje. I sami autori upozoravaju da su stvarne brojke verovatno i veće, jer mnogi nikada ne dođu do sistema socijalne pomoći.
