Na obroncima Rudnika, pored Blagoveštenske reke, već vekovima stoji istoimeni manastir, poznat i prema imenu obližnjeg sela Stragari. Narod veli da je Blagoveštenje osnovano u doba kralja Dragutina, a da potiče iz srednjeg veka potvrđuju nedavno otkrivene freske koje se na osnovu stilskih odlika vezuju za slikarstvo s kraja 14. veka. Početkom 17. veka manastir je temeljito obnovljen, kao i crkva, pred kojom je dozidana priprata. Iznad naosa podignut je tavan, zapravo skrivnica, koji je Karađorđe u Prvom srpskom ustanku koristio kao barutanu.
|
Drevna relikvija |
Unutrašnjost crkve je živopisana, a izrađen je i novi ikonostas. U 18. veku ovaj manastir bio je središte kulture i pravoslavlja u kraju. U to vreme postojale su škola i prepisivačka radionica. Velike nevolje za ceo kraj došle su u vreme austrijsko-turskog rata. Turci su 6. aprila 1789. godine zapalili manastir Voljavču, a u tom osvetničkom naletu stradalo je i Blagoveštenje, koje je obnovljeno nekoliko godina kasnije. U teškim vremenima između dva srpska ustanka u manastiru je 21. aprila 1814. godine održan sabor srpskih glavara, među kojima je bio i knez Miloš Obrenović. Sa sabora je iguman Grigorije napisao pismo ruskom caru Aleksandru Prvom. Obavestio ga je o bezizlaznom položaju naroda i molio za pomoć. Novi zamašni graditeljski radovi izvršeni su u oslobođenoj Srbiji sredinom 19. veka, kada je crkva dobila današnji izgled i novu zvonaru od kamena. U spomen na Svetoandrejsku skupštinu 1858. godine koja je Obrenoviće vratila na vlast knez Miloš je manastiru poklonio zlatan krst. Posle stradanja u Drugom svetskom ratu u zapustelo Blagoveštenje došla je monahinja Mihaila, koja je kasnije postala igumanija manastira. Ona je okupila sestrinstvo i započela obnovu. Tada je popravljen stari konak i sagrađen novi. U podnožju manastira, na izvoru Svetinja, podignuta je 1991. godine kapela posvećena Svetoj Petki.
