Prvi čovek hrvatskog Udruženja specijalne policije Zoran Maras, koji je tokom proslave “Bljeska”, nosio majicu “Za dom spremni”, zbog čega je predsednik Hrvatske Zoran Milanović napustio ovu manifestaciju, čak četiri puta je procesuiran za ratni zločin, da bi posle 20 godina suđenja na kraju bio oslobođen zbog proceduralnih razloga.
Ovo otkrivaju “Novosti” iz Zagreba, glasilo Srpskog nacionalnog vijeća. U tekstu “Obratni zločinci” navodi se da je Zoran Maras jedan od predvodnika novih protesta vojnih veterana u Vukovaru koji kritikuju državne institucije zbog neprocesuiranja masovnih zločina nad Hrvatima u ovom gradu, tokom rata i sam je učestvovao u događajima u Bjelovaru, koji su 1991. godine doveli do likvidacije šest vojnika i pokušaja ubistva jednog civila.
“Izgleda da Maras jedino ne voli da priča o svojoj ulozi u pravosudnom slučaju, u kojem je najpre bio osuđen zbog ratnih zločina, pa kasnije oslobođen. Način na koji je taj zločin izvršen nezapamćen je čak i za hrvatske prilike, jer ni ovde nije bilo najjednostavnije odvesti grupu ljudi iz policijskog pritvora, strjeljati ih i proći nekažnjeno”, stoji u ovom tekstu.
Direktor DIC Veritas Savo Štrbac kaže za “Vesti” da je slučaj ubistva vojnika u Bjelovaru jedan od najmonstruoznijih tokom rata, dodajući da je Maras doživeo sudbinu mnogobrojnih “hrvatskih heroja”.
– Od ukupno 3.600 procesuiranih pred hrvatskim pravosudnim organima, tek 108 su bili Hrvati optuženi za zločine nad Srbima. Od tog broja svega trećina je osuđena. Ostali su oslobođeni zbog nedostatka dokaza ili iz drugih razloga – ističe Štrbac i podseća da ne postoji nijedna osuđujuća presuda za zločine počinjene tokom “Bljeska” i “Oluje”, a da je u onim slučajevima gde je bila zainteresovana i međunarodna zajednica poput Medačkog džepa pravda takođe deljena selektivno i to, uglavnom, uz simbolične presude.
– Ne postoji slučaj ubistva ili drugog ratnog zločina nad Hrvatima, a da nije procesuiran. Istovremeno, kada je reč o srpskim žrtvama, hrvatsko pravosuđe ne prati taj paritet. Čak i kada dođe do presude to su uglavnom minimalne kazne zbog učešća optuženog u domovinskom ratu ili dobijenog ordenja. Mirko Norac, osuđen zbog ubistava Srba u Gospiću i Medačkom džepu, u zatvoru je završio fakultet, tamo se oženio, dobio dete… Na njegovoj svadbi je bio krem političkog i kulturnog života. Merčep je zbog istih krivičnih dela jedan deo kazne proveo u termalnoj banji… Tih primera ima koliko hoćete – navodi Štrbac, ističući da onda nikoga ne treba da iznenađuje ni to što se na državnim manifestacijama pojavljuju Zoran Maras i slični mračni tipovi, umešani u zločine nad Srbima, za koje ih više niko ništa i ne pita.
Promenjena optužnica
Zločin za koji je Zoran Maras prvobitno bio osuđen na tri godine zatvora odigrao se na samom početku rata u Hrvatskoj, početkom oktobra 1991. godine, nakon što su hrvatske snage uspele da preuzmu kontrolu nad bjelovarskom kasarnom. Tada su deo zarobljenih pripadnika JNA i jedan srpski civil završila u bjelovarskoj policijskoj stanici.
Nepobitno je utvrđeno da su u noći između 3. i 4. oktobra trojica maskiranih pripadnika specijalne policije preuzela te zarobljenike, koji su kasnije ubijeni. Mada je utvrđeno da je među tim specijalcima bio i Zoran Maras, zbog čega je prvobitno optužen za zločin protiv čovečnosti, tužilaštvo ga je na kraju teretilo samo za “odvođenje grupe ljudi”, ali ne i za njihovo ubistvo.
Predsednik Veritasa Savo Štrbac kaže da je Savo Kovač jedini preživeo streljanje, kasnije bio svedok tužilaštva.
– Zbog ogromnog pritiska i pretnji Kovač je na kraju na sudu rekao da je sve zaboravio – kaže Štrbac.
Sramota za pravosuđe
Zoran Novaković, advokat koji je u postupku protiv Marasa zastupao porodice žrtava, rekao je za “Novosti” da su tokom istrage počinjene brojne nepravilnosti – od uklanjanja dokaza do nestanka svedoka Milorada Đorđevića, čije telo do danas nije pronađeno.
Istovremeno, Novaković kaže da je iz sudskog spisa vidljivo da je tokom predistražnog i istražnog postupka bilo opstrukcija i pritisaka na policijske istražitelje kako se ubice nikad ne bi pronašle.
– Ovaj slučaj predstavlja veliku sramotu za hrvatsko pravosuđe, jer se postupak vodio čitavih 20 godina, što prema evropskim standardima predstavlja neefikasno postupanje, da bi optuženi na kraju bili oslobođeni samo zbog toga što optužnica navodno nije bila ispravno napisana, mada smatram da je i takva bila podobna za osuđujuću presudu – uveren je Novaković.
