Pobednički film je realistička, iznenađujuća i poetska priča koja govori o nesigurnom i teškom izbegličkom životu zajednice iračkih Kurda, smeštenih da preživljavaju na jednom oronulom fudbalskom stadionu. Ovaj mali, crno-beli film, pun je imaginacije, snage i rediteljske dovitljivosti da snažnu želju za životom i opstankom oslikava kroz mobilizaciju izbeglica različitih etničkih korena, u organizaciji fudbalskog meča.
Drugu nagradu osvojio je debitantski film "Ja sam u nevolji” mladog južnokorejskog reditelja Sang Min Soa, suptilna, zabavna a duboka komedija o trećerazrednom poeti koji je zauvek zakasnio da se uključi u svakodnevni radni život.
Glavnim laureatima nagrade su uručene na velelepnoj ceremoniji zatvaranja festivala, upriličenoj pod otvorenim nebom na trgu, u oblasti Nampo-Dong, na koji su stali oko pet hiljada stolica i najduži crveni tepih na svetu.
Ličnosti u žiži ove godine su bili grčko-francuski reditelj Kosta Gavras, italijanski majstor horora Dario Arđento, kultni honkonški reditelj Džoni To i kineski autor Đija Žang Ke. Svi oni su u Pusanu predstavili i svoje najnovije filmove i održali izuzetno posećene master klase.
Festivalska nagrada za izuzetan doprinos svetskom filmu dodeljena je ove godine vremešnom grčko-francuskom režiseru Kosti Gavrasu.
U glavnom takmičarskom programu 14. Pusanskog festivala koji je ove godine trajao od 8. do 16. oktobra bilo je prikazano 12 filmova iz 11 azijskih zemalja, a zajednička karakteristika im je ta što je svaki od njih omogućio gledaocima suočavanje sa važećim društvenim normama kroz svetovne aspekte života.
Inače, "azijski Kan”, kako iz milošte nazivaju ovaj najveći i najznačajniji azijski festival, ove godine je ponudio čak 355 filmova iz celog sveta od kojih je 98 imalo u Pusanu svetsku premijeru, a 46 međunarodnu.
Među prikazanim evropskim filmovima na izuzetno dobar prijem naišao je i srpsko-albanski film "Medeni mesec” Gorana Paskaljevića, a među filmovima iz našeg regiona našao se i slovenački film „Slovenka” Damjana Kozolea, kao i albanski film "Živi!” Artana Minarolija.
