Hercegovački manastir Žitomislić, posvećen Blagovještenju Bogorodice, potiče iz 14. veka. Godine 1563. iz temelja su ga obnovila braća iz porodice Miloradović-Hrabren, u selu Žitomisliću, posedu ovih starih srpskih velmoža. Rodonačelnik ovog bratstva bio je vojvoda Stjepan Miloradović. Pominje se 1416. godine, a u turskim popisima i njegovi sinovi, vojvode Petar, Radoje i Vukić. Porodična grobnica Hrabrena nalazi se u Radimlji, a kompleks crkve sa grobovima i dve kamene sudijske stolice na Ošanićima kod Stoca. Pošto je 1609. dovršen živopis žitomislićkog hrama, manastirska crkva je opremljena krstionicom, prestonim ikonama i bogatim ikonostasom u pozlaćenom duborezu. U Žitomisliću je prepisano i ukrašeno mnoštvo važnih crkvenih knjiga a napravljen je i manastirski pomenik, gde se pominju svi srpski kraljevi i arhiepiskopi, a uz njih i igumani Žitomislića, kao i svi muški i ženski članovi porodice Hrabrena. Monasi manastira Žitomislića u tom razdoblju su bili postajali i igumani Hilandara, i svi su bogato darivali manastir iz koga su potekli. Krajem 17. veka neki Miloradovići se sele u Rusiju, ali već 1707. dolaze braća Mihajlo i Gavrilo da posete svoju zadužbinu Žitomislić i donose darove Petra Velikog. Deset godina kasnije, Mihajlo kao srpski pukovnik dolazi na Cetinje i sa vladikom Danilom Drugim Petrovićem objavljuje proglas o ustanku protiv Turaka. Potomak Hrabrena, ruski grof Grigorij posetio je Žitomislić 1833. godine, darivao ga i postavio ploču na priprati. U Žitomisliću su se školovali mnogi značajni Srbi, a njegovo bratstvo dalo je mnoge duhovnike. Godine 1858. ovde je otvorena Pripravna duhovna škola, prva te vrste u Bosni i Hercegovini. U junu 1941. ustaše su pobile svih osam monaha Žitomislića. Manastir je opusteo jer su skoro sve konake zapalile ustaše i Nemci, pošto su prethodno opljačkali bogatu riznicu i biblioteku. Ostala je pošteđena samo crkva. Žitomislić su hrvatske jedinice minirale 1992. godine. Sestrinstvo sa igumanijom Evpraksijom i duhovnikom igumanom Jovanom izbeglo je iz manastira nekoliko nedelja pre uništenja. Crkva i stari konak obnovljeni su 2003. i 2005. godine.
Bogati darovi
Najbogatije darove Žitomislić je dobio tokom 17. veka, od potomaka svojih zadužbinara, vernika i svojih duhovnika. Tako je 1675. proiguman Serafion dao da se uradi pozlaćeni duborez carskih dveri, a nešto kasnije jeromonah žitomislićki hadži-Jeremija poklonio je srebrnu petohlebnicu. U Sarajevu je tih godina napravljen drveni krst okovan srebrom, dok je mitropolit dabrobosanski Visarion, nekadašnji monah Žitomislića, poklonio 1691. godine srebrom i zlatom okovano štampano rusko Jevanđelje. Braća Vitkovići darovali su srebrno kandilo.
