Radio drama je oblik audio priče koja se prenosi putem radio talasa. Zbog nedostatka vizuelne komponente, oslanja se na dijalog, muziku i zvučne efekte kako bi pomogla slušaocu da stekne što bolji utisak o priči.
Preteča radio drame je nastajala još u kafanama, gde bi se okupila grupa ljudi slušajući šaljive priče i anegdote rečitih pojedinaca. Kasnije su ove kafane preimenovane u kabaree, u kojima su glumci izvodili posebno pripremljene repertoare. Upravo ovakva vrsta pozorišta je bila idealna za radio. Vremenom su počeli da se koriste razni zvučni efekti, što je još više pomoglo popularizaciji ove vrste umetnosti.
Najpoznatija radio drama je verovatno “Rat svetova”, adaptacija Orson Velsa iz 1938. godine, koja je veliki broj američke publike ubedila da je počela invazija Marsovaca. Drama je kasnije izvođena i na drugim kontinentima, gde je postigla slične rezultate, što mnogo govori o popularnosti radija u to vreme.
Sve do četrdesetih godina prošlog veka, ovaj oblik zabave je bio među najpopularnijim u svetu. Nakon toga, popularizacija televizije je sve više ugrožavala popularnost radija.
Radio drama se u radiodifuznom sistemu Srbije emituje još od 24. marta 1929. godine, kada je na Radio Beogradu izvođena dramatizacija narodne pesme “Đakon Stefan i dva anđela”. U početku drame su se birale na osnovu popularnosti u pozorištu, sa pretpostavkom da ako se drama svidela publici u pozorišnoj sali, svideće se i publici na radiju.
Radio drama u Srbiji postoji i danas kao deo programa Radio Beograda (RTS) i Radio Novog Sada (RTV). Dramski program na srpskom jeziku proslavio je 2011. godine 35 godina emitovanja radio drame, povodom čega je na kompakt disku objavio radio balade Laze Kostića “Đurđevi stupovi”, “Minadir” i “Samson i Delila” u režiji Srđana Arsenijevića.
Poslednjih pedeset godina u Radio Beogradu je arhivirano oko 4000 radio drama za odrasle i oko 1000 drama za decu, dok se sada proizvodi oko 100 drama i 400 repriza godišnje.
Opet, radio drama slabije se javlja na komercijalnim radio programima u Srbiji. Smatra se kao oblik već sada zastarelog vida zabave, što je uslovljeno pojavom televizije.
U nekim delovima sveta, radio i dalje je popularan oblik zabave. Možda i najbolja osobina radio drame jeste relativno jeftina produkcija, koja omogućava eksperimentisanje sa delima nepoznatih autora.
Baš kao što je radio drama koristila uspeh pozorišne predstave kao referencu za popularnost na radiju, tako televizija i film ponekad koriste uspeh radio drame za adaptaciju istoimenog dela na filmskom platnu i TV ekranima. Tako je “Autostoperski vodič kroz galaksiju” prvo adaptiran za radio dramu, a nakon velike popularnosti, koja je osigurala povraćaj uloženih sredstava, snimljen je i visokobudžetni film.
Jedan od možda najvećih proizvođača radio drama je Britanski radio BBC, koji proizvodi oko hiljadu drama godišnje. Još jedna od pogodnosti radio drame je ta da glumci i nakon velikog broja godina mogu da glume iste uloge, sa obzirom da se glas ne menja u velikoj meri.
