Brojni američki analitičari upozoravaju na opasnosti od ulaska njihove zemlje u veći sukob, što bi moglo izazvati stradanje određenog broja američkih vojnika u regionu.
Američke strategije nacionalne bezbednosti koje se primjenjuju od početka perioda bivšeg predsednika Baraka Obame, preko administracije Donalda Trampa i sadašnjeg predsednika Džoa Bajdena, dale su prednost takmičenju sa Kinom kao najvažnijem izazovu američkoj globalnoj hegemoniji i ukazale na neophodnost preraspodele američkih snaga širom sveta, posebno na Bliskom istoku, kako bi se obezbedilo više resursa za suočavanje sa rastućim kineskim izazovima.
Strategija nacionalne bezvednosti Bajdenove administracije, objavljena u oktobru 2022. godine, istakla je potrebu da se “dugoročno smanje zahtevi za resursima koje Bliski istok postavlja Sjedinjenim Američkim Državama”.
Praktično, Vašington trenutno ima oko 45.000 vojnika u zemljama Bliskog istoka i ovaj broj nisu promenile ni eskalacija tenzija s Kinom, ni rusko-ukrajinski rat, ni tenzije koje su nastale nakon operacije Potop al-Aksa 7. oktobra.
Uz eskalaciju izraelske agresije na Pojas Gaze i sve veći rizik od regionalnog sukoba posle napada na američke snage u Iraku, Siriji i Jordanu, kao i napetosti u moreuzu Bab al-Mandab, brojni američki analitičari upozoravaju na opasnosti od ulaska njihove zemlje u veći sukob, što bi moglo izazvati stradanje određenog broja američkih vojnika u regionu.
Nemirna područja
Hiljade američkih vojnika raspoređene su u Iraku, Siriji, Jordanu i Izraelu.
U Siriji je oko 900 vojnika raspoređeno za izvođenje operacija protiv Islamske države, a njihovo prisustvo podržavaju Sirijske demokratske snage (SDF), čiju većinu čine kurdske milicije.
U Iraku ima otprilike 2.500 vojnika. Od jula 2021. godine, američka i iračka strana su se složile da američki vojnici imaju neborbenu savetodavnu ulogu, podržavajući iračku vladu u suočavanju sa ostacima Islamske države. Međutim, američki odgovor na napad na Toranj 22, američku bazu u Jordanu, doveo je do povećanja sumnji u buduće prisustvo američkih snaga u Iraku.
Za prisustvo američkih snaga u Jordanu mnogi nisu čuli sve do napada u januaru u kojem su ubijena tri američka vojnika, a ranjene desetine. Uprkos “držanju u tajnosti” broja američkih snaga u Jordanu, neke procene kažu da ih ima 2.900 od juna 2023. godine, na zahtev jordanske vlade, s ciljem podrške operacijama Jordana protiv Islamske države, pored obavljanja obaveštajnih misija.
Nema dostupnih dokumentovanih informacija o broju američkih snaga u Izraelu, iako SAD održavaju poverljivu vojnu bazu kodnog naziva Site 512, u kojoj se nalazi radarski nadzorni sistem koji otkriva i prati pretnje balističkih projektila.
Stabilna područja
Hiljade američkih vojnika raspoređeno je i u mnogim stabilnim zemljama Bliskog istoka.
Katar, kao još jedan veliki saveznik izvan NATO, igra ključnu ulogu u vojnoj strategiji Vašingtona u regionu. Oko 8.000 američkih vojnika nalazi se u bazi Al-Udeid, u kojoj se nalazi regionalno sedište američke Centralne komande.
Vašington ima više od 9.000 vojnika u Bahreinu, od kojih se većina nalazi u američkoj pomorskoj bazi, koja se smatra sedištem Centralne komande pomorskih snaga i Pete flote SAD. Luka Halifa bin Salman u Bahreinu je jedna od retkih u Zalivu koja može da primi američke nosače aviona.
Otprilike 13.500 američkih vojnika raspoređeno je u Kuvajtu od 1991. godine, kada je multinacionalna koalicija predvođena SAD proterala iračke snage iz zemlje u Prvom zalivskom ratu. Ove snage su smeštene u kampu Arifjan i vazdušnoj bazi Ali al-Salem.
U Saudijskoj Arabiji, oko 2.700 američkih vojnika obavlja obuku saudijske vojske i pruža pomoć protiv bilo kakvih iranskih opasnosti ili pretnji podržavanjem sistema vazdušne i protivraketne odbrane.
Približno 3.500 američkih vojnika je u UAE, uglavnom u zračnoj bazi Al-Dafra, u kojoj se nalazi Centralna komanda američkih vazdušnih snaga, kao i Komanda vazdušne i protivraketne odbrane kojom zajednički upravljaju UAE i SAD.
Nekoliko stotina vojnika raspoređeno je u Omanu, većina njih iz vazdušnih snaga.
Sjedinjene Američke Države imaju više od hiljadu vojnika u Turskoj, kao članici NATO, a uglavnom su smešteni u bazi Indžirlik na jugu zemlje.
U Egiptu je prisutno 465 američkih vojnika među međunarodnim mirovnim snagama koje se nalaze na Sinajskom poluostrvu, kako je definisano egipatsko-izraelskim mirovnim sporazumom.
Budućnost američkih snaga u regionu
Kao odgovor na početak pregovora Vašingtona i Bagdada o povlačenju američkih snaga iz Iraka i to u vreme kada neki članovi Bajdenove administracije traže povlačenje snaga iz Sirije, bivši šef Centralne komande Kenet Mekenzi piše o tome da “razgovor o američkom vojnom povlačenju iz Iraka i Sirije šteti američkim interesima”.
General MeKenzi je u svom članku u “Njujork tajmsu” napisao: “Ovaj korak daje nadu Teheranu da će uspeti u svom dugoročnom cilju proterivanja SAD iz regiona preko svojih posrednika.”
Pozvao je predsednika Bajdena da donese izvršnu odluku “o zadržavanju američkih snaga u Siriji i detaljnoj posvećenosti radu sa iračkom vladom na pronalaženju prihvatljivog broja snaga tamo”.
U izveštaju Centra za strateške i međunarodne studije u Vašingtonu iznesena su tri predloga za budućnost američkog prisustva na Bliskom istoku:
– minimalno prisustvo: podrazumeva povlačenje gotovo svih američkih snaga sa Bliskog istoka, izuzev nešto manje od 5.000 vojnika koji bi se nosili sa svim mogućim pretnjama američkim interesima
– ograničeno prisustvo: podrazumeva prisustvo 20-30 hiljada američkih vojnika, s ciljem praćenja i suprotstavljanja konkurentskim zemljama u regionu, poput Kine, Rusije i Irana,
– veliko prisustvo: podrazumeva prisustvo 40-50 hiljada vojnika, kako bi se odgovorilo Iranu i “terorističkim pretnjama”, nadgledale ruske i kineske aktivnosti i obezbedila sloboda plovidbe.
