Vuk Branković je bio srednjovekovni srpski velmoža, vladar Kosovske oblasti i najznačajnija politička figura Srbije poslednje dve decenije XIV veka.
Bio je veliki dobrotvor i ktitor, izgradio je i obnovio nebrojeno manastira, a danas se sa sigurnošću ne zna ni gde je sahranjen. Prema nekim izvorima, grob mu je u svetogorskom manastiru Svetog Pavla, prema drugim u Hilandaru.
Ipak, sve ove činjenice o Vuku Brankoviću manje su ili skoro potpuno nepoznate jer se njegovo ime i danas, vekovima posle, vezuje za izdaju na Kosovu. Iako se celog života borio protiv Turaka, Vuk Branković je tako vremenom postao najpoznatiji “srpski Juda”.
Kako sada smatra najveći broj istoričara, u ovome nema istine, a o izdaji prvi put piše Mavro Orbini puna dva i po veka posle Kosovskog boja! Posle bitke, naslednici kneza Lazara su priznali vrhovnu vlast sultana Bajazita, dok je upravo Vuk Branković nastavio da se odupire Osmanlijama i čuva nezavisnost svoje oblasti.
I koliko je izdaja Vuka Brankovića, stvarna ili izmišljena, naširoko poznata u Srbiji, toliko se o životu ovog velikaša i godinama koje su prethodile Kosovskom boju veoma malo zna.
Zet kneza Lazara
Vuk Branković bio je najmlađi sin sevastokratora Branka Mladenovića, koji je u doba cara Dušana upravljao Ohridom. Imao je braću Nikolu Radonju i Grgura i bar jednu sestru čije je ime bilo ili Teodora ili Vojislava.
Činjenica da je Dušan Branković bio sevastokrator verovatno znači da je, na neki način, bio rodbinski povezan sa carskom porodicom. Ista titula dodeljena je Dejanu, rodonačelniku porodice Dejanović, koji je bio oženjen Dušanovom sestrom Jevdokijom. Ako je ova tvrdnja tačna, to zapravo znači da je Vuk Branković bio Nemanjićke krvi.
Posle očeve smrti, pre marta 1365. godine, Vuk sa starijim bratom Grgurom napušta Ohrid i odlazi na porodični posed u Drenici. Njihov najstariji brat Nikola Radonja se pre toga već zamonašio u Hilandaru, pa su Grgur i Vuk nastavili upravljanje teritorijama.
Vuk se oko 1371. godine oženio Marom, ćerkom kneza Lazara, čime se rodbinski povezao sa knezom, sa kojim je tesno sarađivao na širenju njihovih oblasti, pošto je zabeleženo kako su oni “u slozi i ljubavi pobeđivali neprijatelje svoje”. Ta bliska saradnja potrajala je do Kosovske bitke i pogibije Lazara Hrebeljanovića.
Jedan od najmoćnijih
Poraz i pogibija kralja Vukašina i despota Uglješe u Maričkoj bici 26. septembra 1371. godine izmenila je prilike u nekadašnjem srpskom carstvu. Nestanak dvojice najmoćnijih velmoža i stupanje njihovih potomaka u vazalne odnose sa osmanskim sultanom, iskoristila je ostala moćna vlastela, uključujući kneza Lazara i Vuka, koji je do 1377. godine ovladao Skopljem i 1378. godine i Prizrenom.
Tokom 1373. godine, Vuk je ušao u široku koaliciju, stvorenu protiv župana Nikole Altomanovića, inače sina njegove tetke Ratoslave. Posle njegovog sloma i oslepljivanja, knez Lazar, ban Tvrtko, Balšići i Vuk su svojim oblastima pripojili delove Nikoline države, a u Vukovoj oblasti su se našli Senice, Zvečan i delovi Polimlja.
Brankovići su se tako ustoličili kao jedna od najmoćnije vlastele i kao takvi dočekali Kosovski boj 1389. koji se odigrao na teritoriji pod njihovom upravom. Vuk Branković je komandovao desnim krilom srpske vojske.
Desnim krilom komandovao i u odlucujucem momentu se povukao i sve druge ostavio na cedilu.
,,Dobar glas se cuje daleko a los jos dalje,,Narodna poslovica.
Rezime-Izabrao je da udje u istoriju kao izdajnik.
Gorane za kojeg ti ono istoričara vrediš?
Prijatelju nekada je bolje da ćutiš i izgledaš inteligentno nego da otvoriš usta i dokazeš suprotno.
Uzmi koju knjigu više pa pročitaj i videćeš da će ti svet biti potpuno drugačiji!
Pozdrav.
Ovaj tekst obiluje neistinama..Vuk sin Branka Mkadenovoga i Nikopla sin Altomana Vojhnovog bili su rodbinski vezani jer Altomana je rodila sestra Branka Mladenovog.Nikada Vuk nije ratovao sa Nikolon i prvi sukob zeta i tasta izbio je oko toga dali treba slomiti Altomanovica i podijeliti mu teritorije…Lazar i Tvrtko su porazili Nikolu i podijelili teritorije izmedju sebe a nije istina da je Vuk uzeo i pedalj zemlje Nikole Altomanovica.Drugo.Vuk je pustio Turke da njegovom teritorijom predju od iza Skoplja do Kosova gdje su se ulogorili …Kada su izbili na granice Lazareve zemlje uslijedio je dogovor o borbi i pokusaju zaustavljanja Turaka u daljem proboju…Samo da pitam Istoricare ko je bio drugi Lazarev zet i je li i on mozda izostao iz bitke.Balsici su ostali po strani iz izmisljenih razloga ali posto je Balsa kasnije ubio Vuka njemu je izdaja oprostena…Kojom i cijom teritorijom su Turci dosli do Hercegovackog grada Bilece deset godina prije Kosovske bitke…Vukovom .ILi su izvrsili “VAZDUSNI DESANT”…Malo se treba pozabaviti istinom ..Sveti Petar cetinjski u istoriji Crne Gore pise o izdaji Vuka Brankovica..Ako se uzme u obzir da je ta istorija napisana 1750 godine a da su njegovi prtci vladali od 1697 pa nadalje sve do 1918 godine nikako se nebi moglo zakljuciti da Sv.Petar pise nasumice i nepoznavajuci taj dio istorijskog dogadjaja.Trisat godina koliko je bilo od KOsovske bitke do prvih vladika Crnogorskih je toliko kratak period da se ziva rijec prenosila s koljena na koljeno i to ide u prilog jer to je bila porodica kojoj su bile dostupne knjige crkvene i zapisi..Mozda je Bas u Manstiru Cetinjskom u kojem je bila smjestena prva stamparija u to vrijeme postojao i zapis o Kosovskok Boju koji je koristio Sv.Petar.stamparija je pocela sa radom 1493 godine sto godina posle Bitke na kosovu.Malo bi trebalo poslagati redosled sire sagledati i dati tako hrabar zakljucak kojim se ponistava vjekovna tvrdnja Srpskog naroda o izdaji Vuka Brankovica,,Nismo mi lud narod kako nas zeleprikazati…Svaki Srbin je znao za izdaju Vukovu…Ja sam imO PRILIKE DA RAZKOVARAM SA COVJEKOM KOJI JE RODJEN 1863 GODINE A UMRO 1973 ,MOJ PRADJED,,Odlicno je i u tim poslednji danima svoga zivota znao da nam isprica kako je Vuk zaveo vojsku za Goles planinu…Nije to tako jednostavno kako se zeli prikazati…Mnogi tvrde da nije bilo Kosovske vecere..Samo mi jednu bitku navedi u istoriji da nije bio dogovor prije same bitke .Mislis da je Lazar jednostavno krenuo pa ko posao posao.Nije.Savoje velikase toga vremena na dogovor.Taj dogovor nazvat je Kosovska vecera.Da li je bilo Kosovske kletve.Da bilo je u toku veceri i dogovora, da li su cvrsto obecanje da se nece izdati na Kosovu.Sve je prosto i normalno nije mi jasno zasto se zeli prikazati kao sve su to Srbi izmislili.Nista narod nije izmislio , nasa je nesreca sto smo ubrzo pali pod vlast mracne Otomanske inperije gdje je jedino bilo moguce sa koljena na koljeno prenositi istoriju i dogadjaje.Nesto malo zapisa po crkvama kojii bi bili unistavani cim bi agresor dolazio do njih.Ja pamtim blizu 300 godina..Moj praddjed rodjen 1863 zivio do 1973…Njegov otac Simo rodjen 1830 zivio do 1921…Simov otac rodjen 1792 zivio do 1883…Simov otac Jovan rodjen 1753 zivio do 1840 ubilii ga starca u septembru 1840 kao osvetu posle ubistva Smail age Cengica..Starac ostao kod kuce misleci da njega nece dirati ali su mu cak glavu odsjekli i ponijelii za Gacko ..