Kanadski Srbi su sa tugom i poštovanjem primili vest o smrti patrijarha Pavla. Još su žive uspomene među parohijanima i vernicima u Torontu i Miltonu na dolaske Njegove svetosti u daleku Kanadu 1992. i 1994. godine.
Ljubav i poštovanje
Dušan Rađenović, krepki 88-godišnjak, koji od 1950. živi u Torontu, pamti patrijarhove dolaske kao neke od najlepših događaja u svom dugom boravku u Kanadi. |
Prvi put je blagopočinuvši patrijarh Pavle došao u posetu Srbima u Kanadi oktobra 1992. godine kao objedinitelj. Nakon nekoliko decenija, naime, prevaziđen je raskol u Srpskoj pravoslavnoj crkvi.
– Ulivao je podstrek, nadu i veru – veli Vitomir Stegnajić, koji je za vreme patrijarhovih poseta bio potpredsednik Dobrotvornog fonda "Sveti car Lazar".
– U ono vreme je bio cenjen i poštovan, a sa početkom ratova na prostoru bivše Jugoslavije postao je savest srpskoga naroda. Moja pokojna supruga i ja sreli smo ga lično nekoliko puta.
Među Srbe u Kanadi, kako sam ja to doživeo, došao je kao ključna ličnost objedinjavanja naše crkve nakon višedecenijskog raskola. Te 1992. godine uveliko je besneo rat na prostorima bivše Jugoslavije i mi, ovde u Kanadi, već smo 
sakupljali pomoć našoj braći tamo. Njegovoj svetosti sam tada predao dokumentaciju za četiri kontejnera humanitarne pomoći (lekovi, sanitetski materijal, medicinski aparati). Tada je naš patrijarh bio u prilici da vidi koliko i kako radi Dobrotvorni fond "Sveti car Lazar". Za naš rad i aktivnosti, 1996. godine smo odlikovani Ordenom Svetog Save – ponosno nam je ispričao Vitomir Stegnajić.
